محصولات کشاورزی هند در مقادیر زیاد صادر می شود و تبدیل به یک شمشیر دولبه می شود

هند یک کشور کشاورزی عمده در آسیا است و کشاورزی همیشه در اقتصاد ملی جایگاه پیشرو را به خود اختصاص داده است. در 40 سال گذشته، اگرچه هند به شدت در حال توسعه صنایعی مانند صنعت و فناوری اطلاعات بوده است، اما تاکنون حدود 80 درصد از جمعیت هند هنوز برای امرار معاش خود به کشاورزی متکی هستند و ارزش خالص تولیدات کشاورزی بیش از 30 نفر را تشکیل می دهد. درصد از تولید ناخالص داخلی می توان گفت که نرخ رشد کشاورزی تا حد زیادی تعیین کننده نرخ رشد اقتصاد ملی هند است.

هند با 143 میلیون هکتار بیشترین سطح زیر کشت در آسیا را دارد. از این داده ها، هند را می توان یک کشور عمده تولید کشاورزی نامید. هند همچنین یکی از صادرکنندگان عمده محصولات کشاورزی است و تنها با حجم صادرات سالیانه حدود 2 میلیون تن گندم به تنهایی. حجم صادرات چندین محصول مهم کشاورزی دیگر مانند لوبیا، زیره، زنجبیل و فلفل نیز در رتبه اول جهان قرار دارد.

صادرات کلان محصولات کشاورزی همواره ابزاری قدرتمند برای هند برای ایجاد ارز بوده است. با این حال، امسال، به دلیل شرایط بین المللی، محصولات کشاورزی هند با مشکلات قابل توجهی هم از نظر تولید داخلی و هم از نظر صادرات مواجه است. سیاست قبلی «بفروش و بفروش» نیز مشکلات مختلفی را در اقتصاد داخلی، معیشت مردم و سایر ابعاد به همراه داشته است.

در سال 2022، روسیه و اوکراین به عنوان صادرکنندگان عمده مواد غذایی در جهان، تحت تأثیر این درگیری قرار گرفتند که منجر به کاهش قابل توجهی در صادرات گندم شد. صادرات گندم هند به عنوان جایگزینی در تقاضای بازار به میزان قابل توجهی افزایش یافت. بر اساس پیش‌بینی‌های نهادهای داخلی در هند، صادرات گندم هند در سال مالی 2022/2023 (آوریل 2022 تا مارس 2023) ممکن است به 13 میلیون تن برسد. به نظر می رسد این وضعیت مزایای زیادی برای بازار صادرات محصولات کشاورزی هند داشته است، اما به افزایش قیمت مواد غذایی داخلی نیز منجر شده است. در ماه می سال جاری، دولت هند از کاهش یا حتی ممنوعیت نسبی صادرات گندم به دلیل «تامین امنیت غذایی» خبر داد. با این حال، داده های رسمی نشان می دهد که هند همچنان 4.35 میلیون تن گندم در پنج ماهه اول سال مالی امسال (آوریل آگوست) صادر کرده است که نسبت به مدت مشابه سال قبل 116.7 درصد افزایش داشته است. حجم صادرات محصولات کشاورزی به شدت افزایش یافته است و قیمت محصولات اساسی و محصولات فرآوری شده مانند گندم و آرد گندم در بازار داخلی هند افزایش چشمگیری داشته است که منجر به تورم جدی شده است.

رژیم غذایی مردم هند تحت سلطه غلات است و تنها بخش کوچکی از درآمد آنها صرف غذاهای با قیمت بالا مانند سبزیجات و میوه ها می شود. بنابراین در مواجهه با افزایش قیمت مواد غذایی، وضعیت معیشتی مردم عادی بیش از پیش دشوارتر می شود. بدتر از آن، کشاورزان به دلیل افزایش هزینه های زندگی، محصولات خود را در انتظار افزایش قیمت ها احتکار کرده اند. در ماه نوامبر، مقامات انجمن پنبه هند به طور علنی اعلام کردند که فصل جدید محصولات پنبه برداشت شده است، اما بسیاری از کشاورزان امیدوار بودند که قیمت این محصولات مانند قبل همچنان افزایش یابد، بنابراین آنها تمایلی به فروش آنها نداشتند. چنین کاهشی در فروش بدون شک تورم را در بازار کشاورزی هند تشدید کرده است.

هند به تعداد زیادی از محصولات کشاورزی صادراتی وابسته است و به "شمشیری دولبه" تبدیل شده است که بر اقتصاد هند تأثیر می گذارد. این موضوع در شرایط پیچیده و متلاطم بین المللی در سال جاری بسیار مشهود شده است. اگر دلایل اساسی را بررسی کنیم، این معضل به واقعیت دیرینه در هند مربوط می شود. به طور خاص، تولید غلات هند "در کل زیاد اما سرانه کوچک" است. اگرچه هند بزرگترین سطح زیر کشت در جهان را دارد، اما جمعیت زیادی دارد و سرانه زیر کشت کمی دارد. علاوه بر این، سطح نوسازی کشاورزی داخلی هند نسبتاً عقب مانده است، فاقد امکانات پیشرفته حفاظت از آب و آبیاری زمین های کشاورزی و تسهیلات پیشگیری از بلایا است، به شدت به منابع انسانی متکی است و کمتر به تجهیزات کشاورزی، کودها و آفت کش ها متکی است. این امر تقریباً هر ساله به دلیل ورود موسمی تأثیر قابل توجهی بر برداشت کشاورزی در هند داشته است. طبق آمار، سرانه تولید غلات هند تنها حدود 230 کیلوگرم است که بسیار کمتر از میانگین جهانی 400 کیلوگرم سرانه است. به نظر می رسد هنوز شکاف مشخصی بین هند و درک متعارف مردم از تصویر یک «قدرت کشاورزی» وجود دارد.