تفاوت در اثرات غلظت بالا و پایین تیاکلوپرید چیست؟

تیامتازون نوع جدیدی از تنظیم کننده رشد با فعالیت تقسیم سلولی قوی است. تحقیقات نشان داده است که فعالیت تقسیم سلولی آن ده ها یا حتی صدها برابر بیشتر از سیتوکینین ها است و اثراتی مانند تقویت جوانه زنی و رشد جوانه ها، شکستن خواب بذر و ریزش دارد. تیامتوکسون دارای جذب داخلی خوبی است که می تواند توسط ساقه و برگ گیاهان جذب شود و سپس بین دمبرگ و ساقه منتقل شود. در محصولات مختلف به خوبی کاربرد دارد.

تیاکلوپرید با غلظت بالا

به طور کلی، به یک پودر ترشونده تیوفن 50٪ اشاره دارد. در گیاهان، می تواند سنتز اتیلن را تحریک کند، فعالیت تجزیه پکتین و سلولاز را بهبود بخشد. دیواره سلولی سلول های گیاهی از پکتین و سلولز تشکیل شده است. پس از سمپاشی تیوفن، دیواره سلولی حل می شود و تظاهرات خارجی ریزش برگ بالغ است که باز شدن غوزه پنبه را تسریع می کند.

تیاکلوپرید با غلظت کم

عموماً به 0.15% -0.5% تیامتوکسازول و عوامل محلول پیچیده آن اشاره دارد. به عنوان یک سیتوکینین، زمانی که تیامتوکسازول توسط بدن گیاه جذب می شود، می تواند به طور موثری فعالیت پروتئین ها و آنزیم های سلولی را تقویت کند و در نتیجه تقسیم سلولی و رشد گیاه را تسریع کند.

هنگامی که نسبت سیتوکینین به اکسین در بدن گیاه بیشتر از 1 باشد، بدن گیاه شروع به القای بافت کالوس برای رشد جوانه می کند، که سپس به جوانه های گل، جوانه های برگ و جوانه های مخلوط تمایز می یابد. جوانه های گل تبدیل به گل، جوانه های برگ به برگ و جوانه های مخلوط می توانند به شاخه تبدیل شوند.

بنابراین در تولید واقعی، استفاده از تیاکلوپرید قبل از گلدهی می تواند باعث افزایش گلدهی شود. استفاده در مرحله رشد تغذیه ای، می تواند ساقه را قوی کند و برگ ها را برای مدت طولانی تری سبز بمانند. در مرحله رشد تولیدمثلی استفاده می شود، می تواند میزان گیرش میوه را افزایش دهد، وزن تک میوه را افزایش دهد و در نهایت عملکرد میوه را افزایش دهد.